smarkacz

smarkacz (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈsmarkaʧ̑], AS: [smarkač]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pogard. dziecko, mały chłopiec

(1.2) obraź. osoba, która zachowuje się niedojrzale, dziecinnie

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	smarkacz	smarkacze
dopełniacz	smarkacza	smarkaczy
celownik	smarkaczowi	smarkaczom
biernik	smarkacza	smarkaczy
narzędnik	smarkaczem	smarkaczami
miejscownik	smarkaczu	smarkaczach
wołacz	smarkaczu	smarkacze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1-2) szczeniak, gówniarz, reg. śl. gid, reg. śl. gizd

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. posmarkanie n, smark mos/mrz, smarkaczostwo n, smarkaczowskość ż, smarkanie n, smarkata ż, smarkateria ż, smarkatka ż, smarki nmos, smarknięcie n, smarkul mos, smarkula ż, smarkulka ż, usmarkanie n, usmarkaniec mos, wysmarkanie n, wysmarkiwanie n, zasmarkanie n, zasmarkiwanie n

czas. posmarkać dk., smarkać ndk., smarknąć dk., usmarkać dk., wysmarkać dk., wysmarkiwać ndk., zasmarkać dk., zasmarkiwać ndk.

przym. smarkaczowaty, smarkaczowski, smarkatowaty, smarkaty, usmarkany, zasmarkany

przysł. smarkato

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) snot-nosed; (1.2) snot-nosed
• francuski: (1.1) gamin m, marmot m, morveux; (1.2) morveux
• hiszpański: (1.1) mocoso m
• jidysz: (1.1) פּינדיוריק m (pindjurik)
• nowogrecki: (1.1) μυξιάρικο n
• włoski: (1.1) moccioso m

źródła: