Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

gówniarz

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

gówniarz (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈɡuvʲɲaʃ], AS: [guvʹńaš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) wulg. pogard. dziecko, chłopiec
(1.2) wulg. pogard. osoba zdziecinniała, niedojrzała
(1.3) daw. chłopiec zatrudniony do zbierania końskiego kału z ulic
(1.4) daw. pogard. skąpiec, sknera, kutwa[1]
odmiana:
(1.1-4)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikgówniarzgówniarze
dopełniaczgówniarzagówniarzy / rzad. gówniarzów[2]
celownikgówniarzowigówniarzom
biernikgówniarzagówniarzy / rzad. gówniarzów
narzędnikgówniarzemgówniarzami
miejscownikgówniarzugówniarzach
wołaczgówniarzugówniarze
przykłady:
(1.1) Ten gówniarz znowu narozrabiał!
składnia:
kolokacje:
(1.1-2) nieodpowiedzialny gówniarz
synonimy:
(1.1) smarkacz, gnojek
(1.2) gnojek
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. gówno n, gówienko n, gówniarstwo n, gówniarzeria ż
forma żeńska gówniara ż
przym. gówniarski, gówniany
związki frazeologiczne:
etymologia:
Pierwotnie słowo oznaczało chłopca, którego praca polegała na uprzątaniu końskich odchodów z ulic miast.
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło Gówniarz w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I, Warszawa 1900–1927, s. 891.
  2. ↑ Hasło gówniarz w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 300.
Źródło: „https://wedariusz.pl/index.php?title=gówniarz&oldid=14791”