sandałowiec

sandałowiec (język polski)

sandałowiec (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌsãndaˈwɔvʲjɛʦ̑], AS: [sãndau̯ovʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub męskozwierzęcy

(1.1) bot. Santalum, wiecznie zielone drzewo z rodziny sandałowcowatych, występujące od Malezji po Australię i Hawaje

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sandałowiec	sandałowce
dopełniacz	sandałowca	sandałowców
celownik	sandałowcowi	sandałowcom
biernik	sandałowiec / pot. sandałowca	sandałowce
narzędnik	sandałowcem	sandałowcami
miejscownik	sandałowcu	sandałowcach
wołacz	sandałowcu	sandałowce

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sandałowcowate lm, sandał m

przym. sandałowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. sandalum < gr. σάνδαλον (sándalon) < sanskr. चन्दन (candana)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sandalwood
• arabski: (1.1) صندل m (ṣándal)
• czeski: (1.1) santal m
• esperanto: (1.1) santalo
• francuski: (1.1) santal m
• gudźarati: (1.1) ચંદન n (candana)
• hindi: (1.1) चन्दन m (candana)
• japoński: (1.1) 香木(こうぼく) (kōboku)
• marathi: (1.1) चंदन (candana)
• ormiański: (1.1) ճանդան (čandan)
• perski: (1.1) چوب صندل
• portugalski: (1.1) sândalo m
• sanskryt: (1.1) चन्दन n m (candana)
• słowacki: (1.1) santal m
• tuvalu: (1.1) asi, āhi

źródła: