rzeski

rzeski (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) daw. związany z rzeszą, dotyczący rzeszy (np.: Rzeszy Niemieckiej lub Monarchii Austro-Węgierskiej)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	rzeski		rzeska	rzeskie	rzescy	rzeskie
dopełniacz	rzeskiego		rzeskiej	rzeskiego	rzeskich
celownik	rzeskiemu		rzeskiej	rzeskiemu	rzeskim
biernik	rzeskiego	rzeski	rzeską	rzeskie	rzeskich	rzeskie
narzędnik	rzeskim		rzeską	rzeskim	rzeskimi
miejscownik	rzeskim		rzeskiej	rzeskim	rzeskich
wołacz	rzeski		rzeska	rzeskie	rzescy	rzeskie
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) W roku 955 dnia 10. sierpnia ponieśli Węgrzy zupełną klęskę nad Lechem pod Augsburgiem. Cesarz Otton I. poraził ich na głowę, wypędził z Marchii wschodniej i postanowił roku 983 Leopolda Babenberga margrabią, gdy Burchard, wójt rzeski ratyzboński, który tę godność piastował, żyć przestał.

składnia:

kolokacje:

(1.1) Niemiec rzeski • sejm rzeski • wójt rzeski • wolne miasto rzeskie

synonimy:

(1.1) rzeszowy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rzesza ż, rzeszanin m, rzeszanka ż

przym. rzeszański, rzeszny, rzeszowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• czeski: (1.1) říšský
• holenderski: (1.1) w złożeniach rijks-
• niemiecki: (1.1) reichisch, w złożeniach Reichs-
• norweski: (1.1) w złożeniach riks-
• słowacki: (1.1) ríšsky
• węgierski: (1.1) birodalmi

źródła: