rzeczownik własny

rzeczownik własny (język polski)

wymowa:

IPA: [ʒɛˈʧ̑ɔvʲɲiɡ ˈvwasnɨ], AS: [žečovʹńig vu̯asny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• udźw. międzywyr.

​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) gram. rzeczownik będący nazwą konkretnej osoby lub innej istoty żywej, przedmiotu, miejsca lub obiektu geograficznego

odmiana:

(1.1) związek zgody;

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rzeczownik własny	rzeczowniki własne
dopełniacz	rzeczownika własnego	rzeczowników własnych
celownik	rzeczownikowi własnemu	rzeczownikom własnym
biernik	rzeczownik własny	rzeczowniki własne
narzędnik	rzeczownikiem własnym	rzeczownikami własnymi
miejscownik	rzeczowniku własnym	rzeczownikach własnych
wołacz	rzeczowniku własny	rzeczowniki własne

przykłady:

(1.1) Rzeczownik, który jest nazwą własną, to rzeczownik własny.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) nazwa własna

antonimy:

(1.1) rzeczownik pospolity

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) proper noun
• arabski: (1.1) اسم علم
• baskijski: (1.1) izen berezi
• chorwacki: (1.1) osobna imenica ż
• francuski: (1.1) nom propre m
• islandzki: (1.1) eiginnafn n
• jidysz: (1.1) פּרט־נאָמען m (prat-nomen)
• kataloński: (1.1) nom propi m
• łaciński: (1.1) nomen proprium
• niemiecki: (1.1) Eigenname m
• norweski (bokmål): (1.1) egennavn n
• nowogrecki: (1.1) κύριο όνομα n
• szwedzki: (1.1) egennamn n
• włoski: (1.1) nome proprio m

źródła: