rozmaryn

rozmaryn (język polski)

rozmaryn (1.2)

rozmaryn (1.3)

wymowa:

IPA: [rɔzˈmarɨ̃n], AS: [rozmarỹn], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. Rosmarinus L., rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych; zob. też rozmaryn w Wikipedii

(1.2) bot. roślina z jednego z gatunków rodzaju rozmaryn (1.1)

(1.3) kulin. przyprawa uzyskana ze świeżych lub wysuszonych liści rozmarynu (1.2)

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rozmaryn	rozmaryny
dopełniacz	rozmarynu	rozmarynów
celownik	rozmarynowi	rozmarynom
biernik	rozmaryn	rozmaryny
narzędnik	rozmarynem	rozmarynami
miejscownik	rozmarynie	rozmarynach
wołacz	rozmarynie	rozmaryny

przykłady:

(1.2) Rozmaryn uprawiany jest ze względu na dużą zawartość olejków eterycznych.

(1.3) Dodaj rozmarynu do makaronu, będzie lepiej smakował.

składnia:

kolokacje:

(1.2) rozmaryn lekarski

synonimy:

(1.2) st.pol. bagno borowe

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) rodzaj

(1.2) roślina

(1.3) przyprawa

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rozmarynowiec m, Rozmarynów m

zdrobn. rozmarynek m

przym. rozmarynowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. rosmarinus < łac. ros + marinus → rosa morska

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) rosmarinus; (1.2) rosemary; (1.3) rosemary
• arabski: (1.1) algier. arab. اكليل
• czeski: (1.1) rozmarýn m
• duński: (1.1) rosmarin w; (1.2) rosmarin w; (1.3) rosmarin w
• francuski: (1.1) romarin m
• hiszpański: (1.1) rosmarino m
• holenderski: (1.1) rozemarijn m
• łaciński: (1.1) Rosmarinus m; (1.2) rosmarinus m
• macedoński: (1.2) рузмарин m
• niemiecki: (1.1) Rosmarin
• nowogrecki: (1.1) δεντρολίβανο n, αρισμαρί n
• portugalski: (1.1) rosmaninho m
• rosyjski: (1.1) розмарин m
• serbski: (1.2) рузмарин m
• ukraiński: (1.1) розмарин m
• wilamowski: (1.1) rozmȧrin m; (1.2) rozmȧrin m; (1.3) rozmȧrin m
• włoski: (1.1) rosmarino m

źródła: