Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

reb

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

reb (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) tytuł grzecznościowy używany przez Żydów w stosunku do mężczyzny, odpowiednik polskiej formy pan[1][2]; zob. też reb w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikrebrebowie
dopełniaczrebarebów
celownikrebowirebom
biernikrebarebów
narzędnikrebemrebami
miejscownikrebierebach
wołaczrebierebowie
depr. M. i W. lm: (te) reby
przykłady:
(1.1) Wtedy reb Icie powiedział: „A więc czy ja, reb Icchok Kohen, mogę zabronić człowiekowi, aby nadstawiał głowę za drugiego człowieka?”[3]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) pan
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rabin mos, rebe mos
przym. rabinacki
związki frazeologiczne:
etymologia:
jid. רב (reb)
uwagi:
W jidysz wyraz ten występuje zawsze przed imieniem lub przed imieniem i nazwiskiem mężczyzny, ale po polsku bywa też stosowany samodzielnie. Mimo pokrewieństwa etymologicznego jego użycie nie ogranicza się do rabinów, a obejmuje wszystkich dorosłych Żydów.
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) Reb
  • jidysz: (1.1) רב (reb)
źródła:
  1. ↑ publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło reb w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. ↑ Bogdan Wojdowski, Chleb rzucony umarłym, 1971, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
Źródło: „https://wedariusz.pl/index.php?title=reb&oldid=87321”