psiogłowiec

psiogłowiec (język polski)

psiogłowcy (1.1)

wymowa:

IPA: [pʲɕɔɡˈwɔvʲjɛʦ̑], AS: [pʹśogu̯ovʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mit. fantastyczna istota mająca ciało człowieka i głowę psa, żyjąca według średniowiecznych legend w odległych krainach

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	psiogłowiec	psiogłowcy
dopełniacz	psiogłowca	psiogłowców
celownik	psiogłowcowi	psiogłowcom
biernik	psiogłowca	psiogłowców
narzędnik	psiogłowcem	psiogłowcami
miejscownik	psiogłowcu	psiogłowcach
wołacz	psiogłowcu / podn. psiogłowcze	psiogłowcy
depr. M. i W. lm: (te) psiogłowce

przykłady:

(1.1) Powiadano, że psiogłowcy są drapieżnikami – żywią się mięsem psów, a i człowiekiem nie pogardzą.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) cynocefal, psiogłowy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: cynocefal

• bułgarski: (1.1) песоглавец m
• łaciński: (1.1) canicapitus m
• rosyjski: (1.1) псоглавец m

źródła: