przymus

przymus (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpʃɨ̃mus], AS: [pšỹmus], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) presja wywierana na kogoś w celu zmuszenia do czegoś

(1.2) wewnętrzna potrzeba zrobienia czegoś

(1.3) środki prawne zmuszające do podporządkowania się przepisom lub wyrokowi; zob. też przymus (prawo) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	przymus	przymusy
dopełniacz	przymusu	przymusów
celownik	przymusowi	przymusom
biernik	przymus	przymusy
narzędnik	przymusem	przymusami
miejscownik	przymusie	przymusach
wołacz	przymusie	przymusy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) przymus fizyczny

(1.3) przymus administracyjny / osobisty / szkolny / adwokacki

synonimy:

(1.1) mus, przymuszanie, konieczność, zmuszenie, nacisk, wymóg, presja

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. przymusowość ż, przymuszanie n, przymuszenie n, przymuszoność ż

czas. przymusić (się) dk., przymuszać (się) ndk.

przym. przymusowy, przymuszony

przysł. przymusowo, przymusem, przymuszenie

ims. przymuszony

związki frazeologiczne:

robić z przymusu • robić pod przymusem • przest. zadawać przymus

etymologia:

uwagi:

(1.1-3) Zwykle w lp

zob. też przymus w Wikipedii

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) constraint, coercion, enforcement; (1.2) compulsion; (1.3) duress
• arabski: (1.1) دفع m
• białoruski: (1.1) прымус m; (1.2) прымус m
• francuski: (1.1) coaction ż, servitude ż, sujétion ż, contrainte ż, gêne ż
• hiszpański: (1.1) presión ż, coerción ż, obligación ż, coacción ż, fuerza ż; (1.2) necesidad ż
• interlingua: coaction, coercition, compulsion, obligation
• jidysz: (1.1) צוואַנג m (cwang), דרוק m (druk)
• litewski: (1.1) vertimas m, privertimas m
• niemiecki: (1.1) Zwang m, Druck m, Nötigung ż
• rosyjski: (1.1) принуждение n; (1.2) принуждение n
• turecki: (1.1) zorlama
• ukraiński: (1.1) примус m
• wilamowski: (1.1) mus m; (1.2) mus m

źródła: