prześladowanie

prześladowanie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpʃɛɕladɔˈvãɲɛ], AS: [pšeśladovãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• -ni…• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) powtarzające się przykrości, szykany przeciwko osobom o innych poglądach, wierze itp.

(1.2) rzecz. odczas. od prześladować

odmiana:

przykłady:

(1.1) Reżim Czerwonych Khmerów aresztował i zgładził prawie wszystkich podejrzanych o koneksje z obcymi lub poprzednim rządem, jak również inteligencję i przedstawicieli wolnych zawodów. Obiektem prześladowań byli Wietnamczycy, Czamowie (muzułmanie), chrześcijanie oraz mnisi buddyjscy.

(1.1) (…) prześladowania wobec chrześcijan i muzułmanów są tam tak silne, że wielu jest zmuszonych do przejścia na buddyzm.

składnia:

kolokacje:

(1.1) prześladowania religijne / polityczne

synonimy:

(1.1) szykanowanie, nękanie, ucisk, opresja

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. prześladować

przym. prześladowczy

rzecz. prześladowca, prześladowczyni

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) często w lm

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) persecution
• arabski: (1.1) إضطهاد
• duński: (1.1) forfølgelse w
• esperanto: (1.1) persekutado
• francuski: (1.1) persécution ż, répression ż
• hindi: (1.1) उत्पीड़न m (utpīṛana)
• hiszpański: (1.1) persecución ż, acoso m
• interlingua: (1.1) persecution
• islandzki: (1.1) ofsókn, eftirför
• kataloński: (1.1) persecució ż
• nowogrecki: (1.1) καταδίωξη ż, καταδιωγμός m
• ormiański: (1.1) հալածանք

źródła: