proch

proch (język polski)

wymowa:

IPA: [prɔx], AS: [proχ]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rozdrobniona, sypka substancja

(1.2) proch strzelniczy

(1.3) gw. lwow. kurz

(1.4) zob. prochy

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	proch	prochy
dopełniacz	prochu	prochów
celownik	prochowi	prochom
biernik	proch	prochy
narzędnik	prochem	prochami
miejscownik	prochu	prochach
wołacz	prochu	prochy

przykłady:

(1.1) Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz.

składnia:

kolokacje:

proch strzelniczy • prochy zmarłych

synonimy:

(1.1) pył m, popiół m

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. prochowiec m, prochy

zdrobn. proszek m

czas. proszkować ndk., sproszkować dk.

przym. prochowy, proszkowy

związki frazeologiczne:

prochu nie wymyśli

etymologia:

scs. prachh, praindoeur. *peh₂rs-

uwagi:

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: proch strzelniczy

(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kurz

• angielski: (1.1) dust, ash
• arabski: (1.1) رماد
• jidysz: (1.1) פּראָשיק m (proszik); (1.2) פּולווער m (pulwer)
• niemiecki: (1.1) Pulver n, pot. Staub m, Asche ż; (1.2) Pulver n, Schießpulver n
• tybetański: (1.1) ཐལ་བ
• ukraiński: (1.1) порох m

źródła: