| Uwaga |
|---|
prawnuk
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
prawnuk (język polski)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik prawnuk prawnuki dopełniacz prawnuka prawnuków celownik prawnukowi prawnukom biernik prawnuka prawnuków narzędnik prawnukiem prawnukami miejscownik prawnuku prawnukach wołacz prawnuku prawnuki ndepr. M. i W. lm: (ci) prawnukowie
- przykłady:
- (1.1) Jestem pierwszym prawnukiem mojej prababci.
- (1.1) Właśnie urodził się panu kolejny prawnuk.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) great-grandson
- baskijski: (1.1) birbiloba
- białoruski: (1.1) праўнук m
- chorwacki: (1.1) praunuk m
- esperanto: (1.1) pranepo
- galicyjski: (1.1) bisneto m
- hiszpański: (1.1) bisnieto m
- kataloński: (1.1) besnét m
- łotewski: (1.1) mazmazdēls m
- niemiecki: (1.1) Urenkel m, Urenkelsohn m, Urenkelkind n
- nowogrecki: (1.1) δισέγγονος m, δισέγγονο n
- rosyjski: (1.1) правнук (právnuk) m
- serbski: (1.1) praunuk m
- ukraiński: (1.1) правнук m
- wilamowski: (1.1) prȧwnük m
- źródła: