prababcia

prababcia (język polski)

wymowa:

IPA: [praˈbapʲʨ̑a], AS: [prabapʹća], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) matka dziadka lub babci

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	prababcia	prababcie
dopełniacz	prababci	prababć
celownik	prababci	prababciom
biernik	prababcię	prababcie
narzędnik	prababcią	prababciami
miejscownik	prababci	prababciach
wołacz	prababciu	prababcie

przykłady:

(1.1) Moja prababcia piecze najlepszą babkę na świecie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) prababka

antonimy:

(1.1) pradziadek

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. babcia, prababka

związki frazeologiczne:

etymologia:

pra- + babcia

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) great-grandmother
• arabski: (1.1) جدة الجدة ż
• esperanto: (1.1) praavino
• francuski: (1.1) arrière-grand-mère ż
• hebrajski: (1.1) סבתא רבא (sávta rába) ż
• hiszpański: (1.1) bisabuela ż
• islandzki: (1.1) langamma ż
• kaszubski: (1.1) prastarka ż
• kataloński: (1.1) besàvia ż
• litewski: (1.1) prosenelė ż
• łotewski: (1.1) vecvecmāte ż
• niemiecki: (1.1) Urgroßmutter ż
• nowogrecki: (1.1) προγιαγιά (proyayá) ż
• rosyjski: (1.1) прабабушка (prabábuška) ż
• serbski: (1.1) prababa
• slovio: (1.1) prababa (прабаба)
• szwedzki: (1.1) farmorsmor w, morfarsmor w, mormorsmor w, farfarsmor w, gammelfarmor w, gammelmormor w
• wilamowski: (1.1) prȧbaba ż

źródła: