Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

poufalić

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

poufalić (język polski)

wymowa:
podział przy przenoszeniu wyrazu: po•u•fa•lić[1]
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) rzad. czynić kogoś poufałym, ośmielać kogoś do poufałości względem siebie

czasownik zwrotny niedokonany poufalić się (dk. brak)

(2.1) stawać się poufałym, pozwalać sobie na poufałość względem kogoś
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. poufałość ż, poufalec mos, poufalenie n, spoufalenie n, spoufalanie n
czas. spoufalić dk., spoufalać ndk.
przym. poufały, spoufalony
przysł. poufale
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło poufalić w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 963.