polimer

polimer (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. substancja chemiczna o bardzo dużej masie cząsteczkowej, składająca się z merów; zob. też polimery w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	polimer	polimery
dopełniacz	polimeru	polimerów
celownik	polimerowi	polimerom
biernik	polimer	polimery
narzędnik	polimerem	polimerami
miejscownik	polimerze	polimerach
wołacz	polimerze	polimery

przykłady:

(1.1) Polimery naturalne są jednym z podstawowych budulców organizmów żywych.

składnia:

kolokacje:

(1.1) polimer naturalny / syntetyczny / modyfikowany / liniowy / rozgałęziony / bocznołańcuchowy / gwiazdowy / drabinkowy / usieciowany / cykliczny / katetanowy / rateksanowy / dendrymeryczny / szczepiony / winylowy / izotaktyczny / syndiotaktyczny / ataktyczny / ciekłokrystaliczny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. polimeryzacja ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. πολύς + μέρος (polýs + méros) → liczny, duży + część

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) polymer
• baskijski: (1.1) polimero
• białoruski: (1.1) палімер m
• bułgarski: (1.1) полимер m
• hiszpański: (1.1) polímero m
• kataloński: (1.1) polímer m
• rosyjski: (1.1) полимер m
• słowacki: (1.1) polymér m
• ukraiński: (1.1) полімер m
• włoski: (1.1) polimero m

źródła: