polędwica

polędwica (język polski)

polędwica (1.2)

wymowa:

IPA: [ˌpɔlɛ̃ndˈvʲiʦ̑a], AS: [polẽndvʹica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kulin. mięso z grzbietu zwierzęcia

(1.2) spoż. kulin. pieczeń lub wędlina z tego mięsa

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	polędwica	polędwice
dopełniacz	polędwicy	polędwic
celownik	polędwicy	polędwicom
biernik	polędwicę	polędwice
narzędnik	polędwicą	polędwicami
miejscownik	polędwicy	polędwicach
wołacz	polędwico	polędwice

przykłady:

(1.2) Na śniadanie podano kanapki z polędwicą.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) mięso

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. polędwiczka ż

przym. polędwicowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

źródłosłów dla białor. паляндвіца

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) loin; (1.2) sirloin
• białoruski: (1.1) паляндвіца ż
• chorwacki: (1.1) butine
• duński: (1.1) mørbrad w; (1.2) mørbrad w
• esperanto: (1.1) lumbaĵo
• fiński: (1.1) filee
• hiszpański: (1.1) solomillo
• islandzki: (1.1) lend
• kaszubski: (1.1) chrzeptowina ż
• niemiecki: (1.1) Lende ż
• rosyjski: (1.1) филей
• węgierski: (1.1) bélszín

źródła: