paplanina

paplanina (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpaplãˈɲĩna], AS: [paplãńĩna], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. rozwlekłe mówienie o nieważnych rzeczach, często bez wewnętrznego ładu, często bez związku z reakcją otoczenia

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	paplanina
dopełniacz	paplaniny
celownik	paplaninie
biernik	paplaninę
narzędnik	paplaniną
miejscownik	paplaninie
wołacz	paplanino

przykłady:

(1.1) Nudzi mnie ta bezsensowna paplanina.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) gadanina, gadka, gadka szmatka, klituś-bajduś, ecie-pecie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. paplać

rzecz. paplanie n, papla

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

por. bełkot • brednia

tłumaczenia:

• arabski: (1.1) لغو ,ثرثرة
• esperanto: (1.1) babilado
• francuski: (1.1) babillage
• jidysz: (1.1) שלח־מנות m/n (sz(a)lachmones)
• litewski: (1.1) zauna ż
• szwedzki: (1.1) pladder n, tjatter n, tjafs n, sladder n, svammel n, snatter n, babbel n, bubbel n, gagg n, kackel n, jidder n, snömos n, munväder n, struntprat n, rundsnack n

źródła: