owczarek

owczarek (język polski)

owczarek (1.1)

wymowa:

IPA: [ɔfˈʧ̑arɛk], AS: [ofčarek], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) kynol. duży, silny pies o różnym przeznaczeniu (pasterski, stróżujący, tropiący itp.), występujący w kilkudziesięciu odmianach

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	owczarek	owczarki
dopełniacz	owczarka	owczarków
celownik	owczarkowi	owczarkom
biernik	owczarka	owczarki
narzędnik	owczarkiem	owczarkami
miejscownik	owczarku	owczarkach
wołacz	owczarku	owczarki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) biały owczarek szwajcarski • owczarek alzacki • owczarek australijski • owczarek belgijski • owczarek kataloński • owczarek kaukaski • owczarek niemiecki • owczarek południoworosyjski • owczarek staroangielski • owczarek szetlandzki • owczarek szkocki długowłosy • owczarek środkowoazjatycki • owczarek nizinny polski • polski owczarek podhalański

synonimy:

(1.1) pies pasterski

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) pies

hiponimy:

(1.1) briard, kelpie

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. owca ż, owieczka ż, owczę n, owczarstwo n, owczarz m, owczarczyk m, owczarka ż, owczarnia ż, owczarzenie n

czas. owczarzyć ndk.

przym. owczy, owczarski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zob. też owczarek w Wikipedii

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) shepherd
• esperanto: (1.1) ŝafhundo
• słoweński: (1.1) ovčar m

źródła: