oronim

oronim (język polski)

wymowa:

IPA: [ɔˈrɔ̃ɲĩm], AS: [orõńĩm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. geogr. nazwa obiektów znajdujących się n.p.m.; w szczególności wzniesień

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	oronim	oronimy
dopełniacz	oronimu	oronimów
celownik	oronimowi	oronimom
biernik	oronim	oronimy
narzędnik	oronimem	oronimami
miejscownik	oronimie	oronimach
wołacz	oronimie	oronimy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) góra, góry, kotlina, nizina, pojezierze, półwysep, przełęcz, przesmyk (lądowy / górski), wybrzeże, wyspa, wyżyna

holonimy:

(1.1) oronimia

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. oronimia ż

przym. oronimiczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. ὄρος + ὄνυμα (óros|ónyma) → góra + imię

uwagi:

zobacz też: antroponim • choronim • etnonim • hydronim • oronim • toponim

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) oronimo
• francuski: (1.1) oronyme m
• hiszpański: (1.1) orónimo m
• nowogrecki: (1.1) ορώνυμο n
• ukraiński: (1.1) оро́нім m

źródła: