odbijacz

odbijacz (język polski)

odbijacze (1.1)

odbijacz (1.1)

wymowa:

IPA: [ɔdˈbʲijaʧ̑], AS: [odbʹii ̯ač], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) żegl. elastyczny przedmiot mocowany na nabrzeżu lub na burcie statku w celu ochrony burty przed uszkodzeniem wskutek tarcia i zgniotu; zob. też odbijacz w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	odbijacz	odbijacze
dopełniacz	odbijacza	odbijaczy
celownik	odbijaczowi	odbijaczom
biernik	odbijacz	odbijacze
narzędnik	odbijaczem	odbijaczami
miejscownik	odbijaczu	odbijaczach
wołacz	odbijaczu	odbijacze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) odbojnik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. odbijanie n, odbicie n, odbitka ż

czas. odbijać ndk., odbić dk., bić ndk., bijać dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. odbijać

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) fender
• francuski: (1.1) défense ż, pare-battage m
• hiszpański: (1.1) defensa ż
• niemiecki: (1.1) Fender m
• nowogrecki: (1.1) παράβλημα n, μπαλόνι n, στρωμάτσο n
• włoski: (1.1) parabordo m

źródła: