monomer

monomer (język polski)

wymowa:

IPA: [mɔ̃ˈnɔ̃mɛr], AS: [mõnõmer], zjawiska fonetyczne: nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. cząsteczka składowa polimeru; zob. też monomery w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	monomer	monomery
dopełniacz	monomeru	monomerów
celownik	monomerowi	monomerom
biernik	monomer	monomery
narzędnik	monomerem	monomerami
miejscownik	monomerze	monomerach
wołacz	monomerze	monomery

przykłady:

(1.1) Fragmenty monomerów w strukturze polimeru noszą nazwę merów.

składnia:

kolokacje:

(1.1) monomery winylowe / cykliczne / funkcyjne

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. mono- + mer

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) monomer
• słowacki: (1.1) monomér m
• włoski: (1.1) monomero m

źródła:

monomer (język angielski)

wymowa:

bryt. IPA: /ˈmɒnəmə/

amer. IPA: /ˈmɑnəmɚ/

podział przy przenoszeniu wyrazu: mon•o•mer

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) biochem. monomer

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: