miasto-państwo

miasto-państwo (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌmʲjastɔ‿ˈpãj̃stfɔ], AS: [mʹi ̯asto‿pãĩ ̯stfo], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• rozs. artyk.• akc. pob.• i → j  ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) hist. w starożytności: zespół terenów i osiedli zgrupowanych wokół miast, mający charakter odrębnego państwa; zob. też miasto-państwo w Wikipedii

(1.2) hist. w średniowieczu: silne ekonomicznie miasto, mające charakter niezależnej republiki

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	miasto-państwo	miasta-państwa
dopełniacz	miasta-państwa	miast-państw
celownik	miastu-państwu	miastom-państwom
biernik	miasto-państwo	miasta-państwa
narzędnik	miastem-państwem	miastami-państwami
miejscownik	mieście-państwie	miastach-państwach
wołacz	miasto-państwo	miasta-państwa

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) polis

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) city-state
• białoruski: (1.1) горад-дзяржава m
• esperanto: (1.1) urboŝtato, ŝtaturbo, regnourbo
• hiszpański: (1.1) ciudad-estado ż
• niemiecki: (1.1) Stadtstaat m
• nowogrecki: (1.1) πόλη-κράτος ż

źródła: