Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

lelum polelum

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

lelum polelum (język polski)

wymowa:
IPA[ˈlɛlũm pɔˈlɛlũm], AS[lelũm polelũm], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj nijaki

(1.1) verb.eff. o kimś powolnym, flegmatycznym, rozlazłym[1], często niezdecydowanym, niemającym własnego zdania[2]

fraza przysłówkowa sposobu

(2.1) przest. opieszale, leniwie, od niechcenia[1]
(2.2) przest. o ubraniu: obwiśle[1]
odmiana:
(1.1,2.1-2) nieodm.
przykłady:
(1.1) Ten jej nowy chłopak to takie lelum polelum.
(2.1) Robił to lelum polelum.
składnia:
kolokacje:
(1.1) iść / jechać / stać jak lelum polelum
synonimy:
(1.1) guzdrała, ślamazara, śpiący rycerz, śpiąca królewna, ciepłe kluski/kluchy
antonimy:
(2.1) żwawo
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
od okrzyków staropolskich, w których dopatrywano się imion rzekomych bóstw słowiańskich; zob. też Lel i Polel w Wikipedii
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. II, Warszawa 1900–1927, s. 713.
  2. Bogusław Dunaj, Współczesny słownik języka polskiego, t. I, Langenscheidt, Warszawa 2007, ISBN 978-83-7476-264-9, s. 748.