Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

krokus

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Podobna pisownia Podobna pisownia: Krokuskrókus

krokus (język polski)

fioletowy krokus (1.2)
kolorowe krokusy (1.2)
wymowa:
IPA[ˈkrɔkus], AS[krokus] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub męskozwierzęcy

(1.1) bot. Crocus L.[1], rodzaj roślin cebulowych z rodziny kosaćcowatych, kwitnących zwykle wczesną wiosną; zob. też szafran w Wikipedii
(1.2) bot. ogrod. roślina z rodzaju (1.1)
odmiana:
(1.1) blm,
(1.2)
przykłady:
(1.2) Krokusy w Polsce pod ścisłą ochroną.
składnia:
kolokacje:
(1.2) krokus biały / fioletowy / żółtykupić / sadzić / posadzić krokusy
synonimy:
(1.1) szafran
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.2) krokus okazały, krokus Siebera, krokus spiski, krokus uprawny, krokus wiosenny
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Krokus mos
zdrobn. krokusek m, krokusik m
przym. krokusowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. crocus < gr. κρόκος
uwagi:
zob. też krokus w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło Crocus w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
  2. 2,0 2,1 Hasło krokus w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 443.

krokus (język czeski)

krokus (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) bot. krokus, szafran
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

krokus (język szwedzki)

krokus (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) bot. krokus[1]
odmiana:
(1.1) en krokus, krokusen, krokusar, krokusarna
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 260.