kosmonauta

kosmonauta (język polski)

kosmonauta (1.1)

wymowa:

​, IPA: [ˌkɔsmɔ̃ˈnawta], AS: [kosmõnau̯ta], zjawiska fonetyczne: nazal.• u → ł • akc. pob.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek, który wziął udział w podróży kosmicznej

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kosmonauta	kosmonauci
dopełniacz	kosmonauty	kosmonautów
celownik	kosmonaucie	kosmonautom
biernik	kosmonautę	kosmonautów
narzędnik	kosmonautą	kosmonautami
miejscownik	kosmonaucie	kosmonautach
wołacz	kosmonauto	kosmonauci

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) astronauta

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kosmonautyka ż, kosmonautyczność ż

forma żeńska kosmonautka ż

przym. kosmonautyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. kosmo- + -nauta

uwagi:

(1.1) Termin kosmonauta odnosi się przede wszystkim do radzieckich astronautów.

(1.1) nie mylić z: kosmita

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: astronauta

• angielski: (1.1) cosmonaut
• białoruski: (1.1) касманаўт m
• bułgarski: (1.1) космонавт m
• czeski: (1.1) kosmonaut m
• duński: (1.1) kosmonaut w
• esperanto: (1.1) kosmonaŭto
• niemiecki: (1.1) Kosmonaut m
• norweski (bokmål): (1.1) kosmonaut m
• norweski (nynorsk): (1.1) kosmonaut m
• rosyjski: (1.1) космонавт m
• słowacki: (1.1) kozmonaut m
• szwedzki: (1.1) kosmonaut w
• ukraiński: (1.1) космонавт m
• wilamowski: (1.1) kosmonaut m, kosmonoüt m

źródła:

kosmonauta (język baskijski)

kosmonauta (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) kosmonauta

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) astronauta

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kosmonautika

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: