konfrater

konfrater (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) członek konfraterni

(1.2) daw. kompanion, towarzysz

(1.3) przest. rel. współbrat (w zakonie, stanie duchownym)

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	konfrater	konfratrowie / konfratrzy
dopełniacz	konfratra	konfratrów
celownik	konfratrowi	konfratrom
biernik	konfratra	konfratrów
narzędnik	konfratrem	konfratrami
miejscownik	konfratrze	konfratrach
wołacz	konfratrze	konfratrowie / konfratrzy
depr. M. i W. lm: (te) konfratry

przykłady:

(1.1) Jeden z konfratrów niesie zawsze w procesji proporzec cechu.

(1.2) Konfratrzy acana zostawili rannego pod dębem i pognali w siną dal.

(1.3) Niech ojciec powiadomi swoich konfratrów o decyzji magistratu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. konfraternia ż

przym. konfraterski

przysł. konfratersko

związki frazeologiczne:

etymologia:

p.łac. confrater

uwagi:

tłumaczenia:

• francuski: (1.1) confrère m
• łaciński: (1.1) confrater m; (1.3) confrater m
• włoski: (1.3) confratello m

źródła: