Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

kawaler

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

kawaler (język polski)

wymowa:
IPA[kaˈvalɛr], AS[kavaler] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mężczyzna, który nigdy nie był żonaty
(1.2) mężczyzna, który otrzymał dany order
(1.3) przest. rycerz
(1.4) młody mężczyzna, młodzieniec
(1.5) adorator
odmiana:
(1)
przykłady:
(1.1) Jerzy jest kawalerem i twierdzi, że nigdy się nie ożeni.
(1.2) Piotr jest kawalerem Legii Honorowej.
(1.3) Panowie kawalerowie, szable w dłoń! Do ataku!
(1.4) Waldemar wyrósł na przystojnego kawalera.
składnia:
(1.2) kawaler + D.
kolokacje:
(1.1) być kawalerem
(1.2) kawaler orderu
synonimy:
(1.1) wolny, singiel
(1.2) kawaler orderu
(1.3) rycerz, szlachcic
(1.4) młodzian
antonimy:
(1.1) żonaty
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1) przym. kawalerski; rzecz. kawalerka ż, kawalerstwo n
(1.3) rzecz. kawalerzysta m, kawaleria ż
związki frazeologiczne:
(1.1) stary kawalerkawaler do wzięcia
etymologia:
(1.2) z (1.3)
(1.3) wł. cavaliere[2]jeździec; por. franc. chevalierrycerz
uwagi:
(1.4) por. dama
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
  2. A. Zaręba, Zapożyczenia włoskie we współczesnej polszczyźnie, „Język Polski” nr 1/1947, s. 18.