karnacja

karnacja (język polski)

wymowa:

IPA: [karˈnaʦ̑ʲja], AS: [karnacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) koloryt skóry człowieka

(1.2) inform. wygląd programu komputerowego itp.; zob. też skórka (informatyka) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	karnacja	karnacje
dopełniacz	karnacji	karnacji / przest. karnacyj
celownik	karnacji	karnacjom
biernik	karnację	karnacje
narzędnik	karnacją	karnacjami
miejscownik	karnacji	karnacjach
wołacz	karnacjo	karnacje

przykłady:

(1.1) Niektórzy ludzie w Polsce utożsamiają z Arabami wszystkie osoby o śniadej karnacji lub wyznania muzułmańskiego.

składnia:

kolokacje:

(1.1) jasna / ciemna / śniada karnacja • mieć jasną / ciemną / śniadą karnację • pasować do jasnej / ciemnej / śniadej karnacji

synonimy:

(1.2) skórka, motyw, kompozycja

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) cera

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. karnizm mrz, inkarnacja ż, reinkarnacja ż, inkarnatka ż, karneol m

przym. karnacyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) franc. carnation → płeć, koloryt ciała < wł. carnagione → kolor ciała < wł. carne → ciało < carnis D. lp od łac. caro → mięso

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) complexion; (1.2) skin
• francuski: (1.1) carnation ż
• interlingua: (1.1) carnation
• jidysz: (1.1) קאָליר m (kolir)
• sanskryt: (1.1) वर्ण
• tajski: (1.1) วรรณะ

źródła: