kalmar

kalmar (język polski)

kalmar (1.1)

mięso kalmara (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈkalmar], AS: [kalmar]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zool. Teuthida, gatunek głowonoga; zob. też kałamarnice w Wikipedii

(1.2) kulin. spoż. zwierzę z gatunku (1.1); zwykle w lm

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kalmar	kalmary
dopełniacz	kalmara	kalmarów
celownik	kalmarowi	kalmarom
biernik	kalmara	kalmary
narzędnik	kalmarem	kalmarami
miejscownik	kalmarze	kalmarach
wołacz	kalmarze	kalmary

przykłady:

(1.2) Dokładnie oczyszczone z błon kalmary (tułowia, czułki i głowy) umyć starannie i zalać w rondlu zimną wodą.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kałamarnica

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) kalmar patagoński, kalmar pospolity; kalmar szelfowy, kalmar europejski, kalmar argentyński

holonimy:

(1.2) owoce morza

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kalmarowiec mzw, kalmarownik mzw, kalmarzec mzw

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. calamarius → „służący do przechowywania piór do pisania”

uwagi:

(1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Zwierzęta • Indeks:Polski - Jedzenie

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) squid; (1.2) calamari
• białoruski: (1.1) кальмар m (kalʹmar)
• chorwacki: (1.1) lignja
• francuski: (1.1) calmar m; (1.2) calmar m
• hawajski: (1.1) mūheʻe
• hiszpański: (1.1) calamar m; (1.2) calamar m
• jidysz: (1.1) טינטפֿיש m (tintfisz)
• kataloński: (1.1) calamar m
• niemiecki: (1.1) Kalmar m; (1.2) Kalmar m
• nowogrecki: (1.1) καλαμάρι n, καλαμαράκι n
• rosyjski: (1.1) кальма́р m (kalʹmar)
• ukraiński: (1.1) кальмар m (kalʹmar)
• włoski: (1.1) calamaro m; (1.2) calamaro m

źródła: