jeniec

jeniec (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈjɛ̇̃ɲɛʦ̑], AS: [i ̯ė̃ńec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba wzięta do niewoli w czasie wojny; zob. też jeniec w Wikipedii

(1.2) jeden z kamieni w go; zob. też jeniec (go) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	jeniec	jeńcy
dopełniacz	jeńca	jeńców
celownik	jeńcowi	jeńcom
biernik	jeńca	jeńców
narzędnik	jeńcem	jeńcami
miejscownik	jeńcu	jeńcach
wołacz	jeńcu	jeńcy

przykłady:

(1.1) Prawo międzynarodowe nakazuje godne traktowanie jeńców.

składnia:

kolokacje:

(1.1) jeniec wojenny • brać jeńców

synonimy:

(1.1) hist. braniec

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) hist. janczar, hist. jasyr

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. jeniecki

rzecz. jeniectwo n

czas. jąć

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. jąć

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) captive, prisoner of war, POW
• arabski: (1.1) أخيذ, أسير حرب, أسير
• białoruski: (1.1) палонны m, ваеннапалонны m
• duński: (1.1) krigsfange w
• fiński: (1.1) sotavanki
• francuski: (1.1) prisonnier de guerre m
• hiszpański: (1.1) cautivo m, prisionero de guerra m
• holenderski: (1.1) krijgsgevangene m/ż
• islandzki: (1.1) stríðsfangi m, fangi m
• japoński: (1.1) 捕虜(ほりょ)
• jidysz: (1.1) געפֿאַנגענער m (gefangener)
• niemiecki: (1.1) (Kriegs-)Gefangener m, (Kriegs-)Gefangene ż
• nowogrecki: (1.1) αιχμάλωτος m, αιχμάλωτος πολέμου m
• rosyjski: (1.1) пленный, военнопленный
• słowacki: (1.1) zajatec m
• szwedzki: (1.1) krigsfånge w
• ukraiński: (1.1) полонений m

źródła: