janczar

janczar (język polski)

janczarzy (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. wojsk. żołnierz dawnej regularnej, doborowej piechoty tureckiej, tworzonej początkowo z młodych chrześcijańskich brańców zmuszonych do przyjęcia islamu; zob. też janczarzy w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	janczar	janczarzy / janczarowie
dopełniacz	janczara	janczarów
celownik	janczarowi	janczarom
biernik	janczara	janczarów
narzędnik	janczarem	janczarami
miejscownik	janczarze	janczarach
wołacz	janczarze	janczarzy / janczarowie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. janczarski

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) węg. janicsár ← tur. yeniçeri

uwagi:

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) janizari
• białoruski: (1.1) янычар m
• hiszpański: (1.1) jenízaro m
• nowogrecki: (1.1) γενίτσαρος m
• rosyjski: (1.1) янычар m
• słowacki: (1.1) janičiar m
• ukraiński: (1.1) яничар m
• węgierski: (1.1) janicsár

źródła: