Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

jedwab

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

jedwab (język polski)

jedwab (1.1)
jedwab (1.2)
wymowa:
IPA[ˈjɛdvap], AS[i ̯edvap], zjawiska fonetyczne: wygł. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) włók. przędza uzyskiwana z kokonów jedwabników; zob. też jedwab w Wikipedii
(1.2) włók. tkanina z przędzy (1.1); zob. też jedwab w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Cisza w sali panująca pełną była szelestów jedwabiu, skrzypów igieł przez grube materie przesuwanych lub krojących je nożyczek (…).[2]
składnia:
kolokacje:
(1.1) motek / szpula jedwabiu • przędzalnia jedwabiu
(1.2) chustka / suknia / bluzka z jedwabiu
synonimy:
(1.1) reg. śl. jedbow
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) przędza
(1.2) tkanina
hiponimy:
(1.1) greża, grenadyn, filozela, kordonek, mulina, ondula, organzyna, szapa, trama
(1.2) bławat, brokat, bureta, faille, floret, fular, glace, iluzja, kanaus, krepa, lama, lampas, lewantyna, liberty, mora, muślin, panor, pika, pongé, prunela, sparking, szarmeza, tafta, trykotyna
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. jedwabność ż, jedwabnik m, jedwabnictwo n, jedwabistość ż, jedwabniczki nmos, Jedwabno n, Jedwabne n, jedwabik mrz
przym. jedwabny, jedwabisty, jedwabniczy
przysł. jedwabiście
związki frazeologiczne:
sztuczny jedwab
etymologia:
czes. hedvábí < swn. Gotawebbi < swn. Gott + Webedosł. boża przędza (na szaty liturgiczne)[3]
źródłosłów dla białor. ядваб
uwagi:
(1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Tkaniny
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło jedwab w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Eliza OrzeszkowaAscetka
  3. Aleksander Brückner: Słownik etymologiczny języka polskiego: Tom 1, str. 204