gruczoł

gruczoł (język polski)

gruczoł (1.1) tarczycy

wymowa:

IPA: [ˈɡruʧ̑ɔw], AS: [gručou̯] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) anat. narząd w organizmie ludzkim lub zwierzęcym składający się z tkanki nabłonkowej, o przeznaczeniu wydzielania i wytwarzania swoistych substancji, niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania ustroju; zob. też gruczoł w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	gruczoł	gruczoły
dopełniacz	gruczołu	gruczołów
celownik	gruczołowi	gruczołom
biernik	gruczoł	gruczoły
narzędnik	gruczołem	gruczołami
miejscownik	gruczole	gruczołach
wołacz	gruczole	gruczoły

przykłady:

(1.1) Hormon tyreotropowy TSH wzmaga wychwytywanie jodu przez gruczoł tarczowy i wiązanie jodu z białkiem oraz przyspiesza proteolizę tyreoglobuliny.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. gruczolak m

przym. gruczołowy

przysł. gruczołowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) gland
• baskijski: (1.1) guruin
• białoruski: (1.1) залоза ż
• czeski: (1.1) žláza ż
• duński: (1.1) kirtel w
• fiński: (1.1) rauhanen
• hiszpański: (1.1) glándula ż
• holenderski: (1.1) klier ż
• kataloński: (1.1) glàndula ż
• łotewski: (1.1) dziedzeris m
• niemiecki: (1.1) Drüse ż
• nowogrecki: (1.1) αδένας m
• rosyjski: (1.1) железа ż
• szwedzki: (1.1) körtel w
• ukraiński: (1.1) залоза ż
• węgierski: (1.1) mirigy
• wilamowski: (1.1) druz ż, drüz ż

źródła:

Hasło gruczoł w: SJP.pl.