| Uwaga |
|---|
gołębnik
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
gołębnik (język polski)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik gołębnik gołębniki dopełniacz gołębnika gołębników celownik gołębnikowi gołębnikom biernik gołębnik gołębniki narzędnik gołębnikiem gołębnikami miejscownik gołębniku gołębnikach wołacz gołębniku gołębniki
- przykłady:
- (1.1) Wujek Jurek jest zapalonym gołębiarzem, a gołębnik to jego oczko w głowie.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) daw. gołębieniec
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. gołąb m, gołębica ż, gołąbek m, gołębię n, gołębiarz m, gołębiarka ż, gołębiarstwo n, gołębiowate nmos, Gołąb ż/mos/mzw
- przym. gołębi, gołębiarski, gołębnikowy
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) dovecote, dovecot
- baskijski: (1.1) usategi
- czeski: (1.1) holubník m
- fiński: (1.1) kyyhkyslakka
- francuski: (1.1) colombier m
- galicyjski: (1.1) pombal m
- hiszpański: (1.1) palomar m
- interlingua: (1.1) columbiera
- kazachski: (1.1) кептерхана
- łaciński: (1.1) columbarium
- niemiecki: (1.1) Taubenhaus n
- nowogrecki: (1.1) περιστερώνας m
- portugalski: (1.1) pombal m
- rosyjski: (1.1) голубятня ż
- szwedzki: (1.1) duvslag
- wilamowski: (1.1) tauaśłag m, tauašłak m, taojaśłaog m
- źródła: