| Uwaga |
|---|
fenicki
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
fenicki (język polski)
- znaczenia:
przymiotnik
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (2.1) jęz. wymarły język z grupy kananejskiej rodziny języków semickich; zob. też język fenicki w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik fenicki fenicka fenickie feniccy fenickie dopełniacz fenickiego fenickiej fenickiego fenickich celownik fenickiemu fenickiej fenickiemu fenickim biernik fenickiego fenicki fenicką fenickie fenickich fenickie narzędnik fenickim fenicką fenickim fenickimi miejscownik fenickim fenickiej fenickim fenickich wołacz fenicki fenicka fenickie feniccy fenickie nie stopniuje się
- przykłady:
- (1.1) Europa była córką Agenora, króla Tyru, starożytnego miasta fenickiego.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Fenicja ż, Fenicjanin m, Fenicjanka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Phoenician; (2.1) Phoenician
- arabski: (1.1) فينيقي (finīqī); (2.1) لغة فينيقية
- baskijski: (1.1) feniziar; (2.1) feniziera
- białoruski: (1.1) фінікійскі; (2.1) фінікійская мова ż
- bułgarski: (1.1) финикийски; (2.1) финикийски език m
- francuski: (1.1) phénicien; (2.1) phénicien
- hiszpański: (1.1) fenicio; (2.1) fenicio m
- kabylski: (1.1) afiniqi; (2.1) afiniqi
- kataloński: (1.1) fenici
- nowogrecki: (1.1) φοινικικός; (2.1) φοινικικά n lm
- rosyjski: (1.1) финикийский; (2.1) финикийский m
- słowacki: (1.1) fenický
- słoweński: (1.1) feničanski
- ukraiński: (1.1) фінікійський
- źródła: