Tyr

Tyr (język polski)

Tyr (1.1)

Tyr (1.1)

wymowa:

IPA: [tɨr], AS: [tyr]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. adm. miasto i port w południowym Libanie, na wybrzeżu Morza Śródziemnego, w starożytności miasto fenickie; zob. też Tyr w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Tyr
dopełniacz	Tyru
celownik	Tyrowi
biernik	Tyr
narzędnik	Tyrem
miejscownik	Tyrze
wołacz	Tyrze

przykłady:

(1.1) Mam stu trzydziestu niewolników, ten oto pałac w Sydonie, dom w Tyrze i dwa wielkie składy towarów, nie licząc fabryki szkła i farbiarni.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Sur

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tyryjskość ż, Tyryjczyk mos, Tyryjka ż

przym. tyryjski

przysł. tyryjsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. Tyrus < gr. Τύρος < fen. 𐤑𐤅𐤓

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Tyre
• arabski: (1.1) صور ż
• azerski: (1.1) Tir
• białoruski: (1.1) Тыр
• bułgarski: (1.1) Тир
• czeski: (1.1) Týros m
• fenicki: (1.1) 𐤑𐤅𐤓
• francuski: (1.1) Tyr
• hiszpański: (1.1) Tiro
• japoński: (1.1) ティルス
• litewski: (1.1) Tyras
• łaciński: (1.1) Tyrus ż
• ormiański: (1.1) Տյուրոս (Tyuros), Տիւրոս (Tiwros)
• perski: (1.1) صور
• portugalski: (1.1) Tiro
• rosyjski: (1.1) Тир m
• rumuński: (1.1) Tir
• słowacki: (1.1) Tyros
• słoweński: (1.1) Tir
• starogrecki: (1.1) Τύρος ż
• turecki: (1.1) Sur
• węgierski: (1.1) Türosz
• włoski: (1.1) Tiro ż

źródła:

Tyr (język francuski)

Tyr (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) hist. geogr. Tyr

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: