faktoring

faktoring (język polski)

wymowa:

IPA: [fakˈtɔrʲĩŋk], AS: [faktorʹĩŋk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.• -nk-  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) ekon. forma pośrednictwa handlowo-finansowego, polegająca na wykupie przez jeden podmiot (faktora) nieprzeterminowanych wierzytelności drugiego podmiotu (faktoranta) i przekazaniu przed czasem pierwotnemu wierzycielowi jego należności z potrąceniem określonej prowizji, a następnie po nadejściu terminu płatności, wyegzekwowaniu jej; faktor musi również świadczyć wobec faktoranta dodatkowe usługi; zob. też faktoring w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	faktoring
dopełniacz	faktoringu
celownik	faktoringowi
biernik	faktoring
narzędnik	faktoringiem
miejscownik	faktoringu
wołacz	faktoringu

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) faktoring mieszany • faktoring niepełny • faktoring pełny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. faktor m, faktorant m

przym. faktoringowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) factoring
• białoruski: (1.1) фактарынг m
• rosyjski: (1.1) факторинг m
• ukraiński: (1.1) факторинг m

źródła: