eudajmonia

eudajmonia (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) filoz. w starożytnej Grecji: stan zadowolenia i satysfakcji z życia, rozumiany różnie przez różnych filozofów; zob. też eudajmonia w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	eudajmonia	eudajmonie
dopełniacz	eudajmonii	eudajmonii
celownik	eudajmonii	eudajmoniom
biernik	eudajmonię	eudajmonie
narzędnik	eudajmonią	eudajmoniami
miejscownik	eudajmonii	eudajmoniach
wołacz	eudajmonio	eudajmonie

przykłady:

(1.1) Szczęście w tym ujęciu było jedyną rzeczą, która sama przez się posiada wartość. Jest ono stanem ducha wynikającym z jakichś działań, lub im towarzyszącym, chociaż Arystoteles raczej uważa, że eudajmonią jest sama akcja, zgodna z cnotą, bo tylko realizacja cnót może być szczęściem lub przynosić szczęście.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. eudajmonizm m, eudajmonista m

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. εὐδαιμονία (eudaimonía)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) eudemonia, eudaimonia
• hiszpański: (1.1) eudaimonia ż
• portugalski: (1.1) eudaimonia ż
• starogrecki: (1.1) εὐδαιμονία ż (eudaimonía)
• włoski: (1.1) eudemonia ż

źródła: