epifit

epifit (język polski)

epifit (1.1)

wymowa:

IPA: [ɛˈpʲifʲit], AS: [epʹifʹit], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. roślina nie będąca pasożytem, która rośnie na innej roślinie służącej jej jako podpora; zob. też epifit w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	epifit	epifity
dopełniacz	epifitu	epifitów
celownik	epifitowi	epifitom
biernik	epifit	epifity
narzędnik	epifitem	epifitami
miejscownik	epificie	epifitach
wołacz	epificie	epifity

przykłady:

(1.1) By ułatwić rozwój na podporze i nie ulec spłukaniu, diaspory epifitów cechują się zwykle szybkim rozwojem korzeni, ewentualnie posiadają urządzenia czepne lub wydzielają lepki śluz.

składnia:

kolokacje:

(1.1) epifity detrytusowe / korowe / przygodne

synonimy:

(1.1) porośle

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. hemiepifit mrz, holoepifit mrz, semiepifit mrz

przym. epifityczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. ἐπιφύτον < gr. ἐπί + φυτόν

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) epiphyte

źródła: