dzięcioły

dzięcioły (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) ornit. Picinae, podrodzina ptaków o silnym dziobie i długim języku, żywiący się owadami leśnymi, zaliczana do rodziny dzięciołowatych; zob. też dzięcioły (podrodzina) w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, forma fleksyjna

(2.1) lm od: dzięcioł

odmiana:

(1.1) blp,

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	dzięcioły
dopełniacz	dzięciołów
celownik	dzięciołom
biernik	dzięcioły
narzędnik	dzięciołami
miejscownik	dzięciołach
wołacz	dzięcioły

(2.1) zob. dzięcioł

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) podrodzina

hiponimy:

holonimy:

(1.1) dzięciołowate

meronimy:

(1.1) dzięcioł zielony, dzięcioł trójpalczasty, dzięcioł duży, dzięcioł średni, dzięcioł czarny, dzięcioł białogrzbiety, dzięcioł zielonosiwy

wyrazy pokrewne:

rzecz. dzięcioł m, dzięciołek nmos, dzięciolenie n, dzięciołowate nmos, dzięciolnik m, dzęciołowe nmos

zdrobn. dzięciołek m

czas. dzięciolić ndk.

przym. dzięcioli, dzięciołowy, dzięciołowaty

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• francuski: (1.1) picinés
• łaciński: (1.1) Picinae

źródła: