dwuletni

dwuletni (język polski)

wymowa:

IPA: [dvuˈlɛtʲɲi], AS: [dvuletʹńi], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) mający dwa lata

(1.2) trwający dwa lata

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	dwuletni		dwuletnia	dwuletnie	dwuletni	dwuletnie
dopełniacz	dwuletniego		dwuletniej	dwuletniego	dwuletnich
celownik	dwuletniemu		dwuletniej	dwuletniemu	dwuletnim
biernik	dwuletniego	dwuletni	dwuletnią	dwuletnie	dwuletnich	dwuletnie
narzędnik	dwuletnim		dwuletnią	dwuletnim	dwuletnimi
miejscownik	dwuletnim		dwuletniej	dwuletnim	dwuletnich
wołacz	dwuletni		dwuletnia	dwuletnie	dwuletni	dwuletnie
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Kupiłem dwuletni samochód, a wszystko się już w nim psuje.

(1.2) To nie są prawdziwe studia, tylko jakieś dwuletnie studium.

składnia:

kolokacje:

(1.1) dwuletnie dziecko • dwuletni samochód

(1.2) dwuletnia szkoła • dwuletni kontrakt

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dwulecie n, dwulatek mos/mzw, dwulatka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. dwa + -letni

uwagi:

 Porada „dwuletni, dwuipółletni” w: Poradnia językowa PWN.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) two-year, two years, two-year-old; (1.2) two-year, two years
• białoruski: (1.1) двухгадовы; (1.2) двухгадовы
• czeski: dvouletý
• duński: (1.1) toårig; (1.2) toårig
• esperanto: (1.1) dujara; (1.2) dujara
• niemiecki: (1.1) zweijährig; (1.2) zweijährig
• rosyjski: (1.1) двухгодичный, двухлетний; (1.2) двухгодичный, двухлетний
• słowacki: (1.1) dvojročný; (1.2) dvojročný
• szwedzki: (1.1) tvåårig; (1.2) tvåårig

źródła: