dwukropek

dwukropek (język polski)

dwukropek (1.1)

wymowa:

IPA: [dvuˈkrɔpɛk], AS: [dvukropek] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. znak interpunkcyjny używany przed zapisem np. cytatu lub wyliczaniem pojęć

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dwukropek	dwukropki
dopełniacz	dwukropka	dwukropków
celownik	dwukropkowi	dwukropkom
biernik	dwukropek	dwukropki
narzędnik	dwukropkiem	dwukropkami
miejscownik	dwukropku	dwukropkach
wołacz	dwukropku	dwukropki

przykłady:

(1.1) Dwukropek używany jest do oznaczenia, że to, co za nim stoi, jest wyjaśnieniem lub rozwinięciem tego, co go poprzedza.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. dwa + kropka

uwagi:

zobacz też: Indeks: Polski - Znaki typograficzne i interpunkcyjne

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) colon
• arabski: (1.1) نقطتان
• baskijski: (1.1) bi puntu
• chorwacki: (1.1) dvotočka ż
• czeski: (1.1) dvojtečka ż
• duński: (1.1) kolon n
• esperanto: (1.1) dupunkto
• fiński: (1.1) kaksoispiste
• francuski: (1.1) deux-points lm/m
• hiszpański: (1.1) dos puntos lm/m
• holenderski: (1.1) dubbelepunt m
• islandzki: (1.1) tvípunktur m
• japoński: (1.1) コロン (koron)
• jidysz: (1.1) צווייפּינטל n (cwejpintl)
• łotewski: (1.1) kols m, divpunkts m
• niemiecki: (1.1) Doppelpunkt m, Kolon n
• norweski (bokmål): (1.1) kolon n
• nowogrecki: (1.1) διπλή τελεία ż
• portugalski: (1.1) dois pontos lm/m
• rosyjski: (1.1) двоеточие n
• słowacki: (1.1) dvojbodka
• szwedzki: (1.1) kolon n
• włoski: (1.1) due punti lm/m

źródła: