Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

dusznik

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

dusznik (język polski)

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [ˈduʃʲɲik], AS: [dušʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. osoba, która została ofiarowana Kościołowi wraz z zajmowaną przez nią ziemią, w zamian za modlitwy w intencji duszy ofiarodawcy
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikdusznikdusznicy
dopełniaczdusznikaduszników
celownikdusznikowidusznikom
biernikdusznikaduszników
narzędnikdusznikiemdusznikami
miejscownikdusznikudusznikach
wołaczdusznikudusznicy
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. duszyca ż, dusza ż, duszyczka ż, zaduszki nmos, duch m, Duszniki nmos
przym. duchowy, zaduszny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) źródłosłów dla pol. Duszniki[1]
uwagi:
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Hasło Duszniki w: Maria Malec, Słownik etymologiczny nazw geograficznych Polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-13857-2, s. 72.
Źródło: „https://wedariusz.pl/index.php?title=dusznik&oldid=11814”