dowód

dowód (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈdɔvut], AS: [dovut], zjawiska fonetyczne: wygł. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) mat. skończony ciąg zdań wykazujący prawdziwość twierdzenia; zob. też dowód (matematyka) w Wikipedii

(1.2) przedmiot, okoliczność wykazujące coś (dowodzące czegoś)

(1.3) dokument potwierdzający przynależność pot. dowód osobisty

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dowód	dowody
dopełniacz	dowodu	dowodów
celownik	dowodowi	dowodom
biernik	dowód	dowody
narzędnik	dowodem	dowodami
miejscownik	dowodzie	dowodach
wołacz	dowodzie	dowody

przykłady:

(1.1) Matematyk długo nie mógł wyprowadzić dowodu swojej teorii.

(1.2) Ten niedopałek papierosa ze śladami szminki jest dowodem, że odwiedziła pani denata!

(1.3) Policjant nawet nie spojrzał w dowód zatrzymanego.

składnia:

(1.2) dowód + D. • dowód na + B.

kolokacje:

(1.2) mieć dowód / dowody • dowód miłości / sympatii / obecności w miejscu przestępstwa / zabójstwa / … • dowód na słuszność tezy / czyjąś obecność / … • niezbity dowód • dowód rzeczowy • dowód osobisty • służyć za dowód

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. dowodzić ndk., dowieść dk., udowadniać ndk., udowodnić dk.

przysł. dowodnie

rzecz. dowodzik mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

nie mylić z: do wód

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) proof; (1.2) proof, evidence; (1.3) ID
• arabski: (1.2) برهان, حجة, دليل
• bułgarski: (1.1) доказателство n; (1.2) доказателство n; (1.3) документ за самоличност m, лична карта ż
• chorwacki: (1.1) dokaz m; (1.2) dokaz m
• dolnołużycki: (1.2) dopokaz m
• duński: (1.2) bevis n
• esperanto: (1.1) pruvo; (1.2) pruvo
• estoński: (1.1) tõestus; (1.2) tõestus, tõend; (1.3) tõend, tunnistus
• francuski: (1.1) preuve ż, démonstration ż; (1.2) preuve ż, témoignage m; (1.3) carte d'identité ż
• górnołużycki: (1.2) dopokaz m
• hiszpański: (1.1) demostración ż, prueba ż; (1.2) prueba ż, testimonio m; (1.3) carné de identidad m
• interlingua: (1.?) prova ^{(do weryfikacji)}
• islandzki: (1.2) sönnun ż
• macedoński: (1.1) доказ m; (1.2) доказ m
• niemiecki: (1.1) Beweis m; (1.2) Beweis m; (1.3) Ausweis m
• nowogrecki: (1.1) απόδειξη ż; (1.2) απόδειξη ż
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1-2)
• portugalski: (1.1) demonstração ż; (1.2) prova ż, evidência ż; (1.3) documento de identidade m
• rosyjski: (1.1) доказательство n; (1.2) доказательство n; (1.3) внутренний паспорт m
• serbski: (1.1) доказ m; (1.2) доказ m
• szwedzki: (1.2) bevis n, prov n
• ukraiński: (1.2) доказ m
• wilamowski: (1.1) bywȧjz m; (1.2) bywȧjz m

źródła: