czcionka

czcionka (język polski)

czcionki (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈʧ̑ʲʨ̑ɔ̃nka], AS: [čʹćõnka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk-  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) druk. odlew z lustrzanym odbiciem znaku

(1.2) druk. wygląd liter w druku

(1.3) pot. inform. krój pisma użyty w tekście komputerowym

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czcionka	czcionki
dopełniacz	czcionki	czcionek
celownik	czcionce	czcionkom
biernik	czcionkę	czcionki
narzędnik	czcionką	czcionkami
miejscownik	czcionce	czcionkach
wołacz	czcionko	czcionki

przykłady:

(1.3) Aby taki znak wpisać z klawiatury, trzeba wybrać odpowiednią czcionkę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.3) font

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. czcioneczka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zob. też czcionka w Wikipedii

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) type; (1.2) typeface; (1.3) font
• czeski: (1.1) litera ż, písmeno n, typ m
• esperanto: (1.1) preslitero; (1.2) tipo
• hiszpański: (1.1) carácter m; (1.2) carácter m
• interlingua: typo
• japoński: (1.1) 活字 (かつじ, katsuji); (1.2) 書体 (しょたい, shotai); (1.3) フォント (fonto)
• jidysz: (1.1) שריפֿט m (szrift); (1.2) שריפֿט m (szrift); (1.3) שריפֿט m (szrift)
• kaszubski: (1.1) czcónka ż; (1.2) czcónka ż; (1.3) czcónka ż
• nowogrecki: (1.1) (τυπογραφικό) στοιχείο n; (1.2) χαρακτήρας m, (τυπογραφικό) στοιχείο n

źródła: