bibularz

bibularz (język polski)

bibularz (2.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) iron. osoba dużo czytająca

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) daw. przycisk z bibułą do osuszania atramentu na papierze

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bibularz	bibularze
dopełniacz	bibularza	bibularzy / rzad. bibularzów
celownik	bibularzowi	bibularzom
biernik	bibularz	bibularzy / rzad. bibularzów
narzędnik	bibularzem	bibularzami
miejscownik	bibularzu	bibularzach
wołacz	bibularzu	bibularze

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bibularz	bibularze
dopełniacz	bibularza	bibularzy / rzad. bibularzów
celownik	bibularzowi	bibularzom
biernik	bibularz	bibularze
narzędnik	bibularzem	bibularzami
miejscownik	bibularzu	bibularzach
wołacz	bibularzu	bibularze

przykłady:

(1.1) Henryk jest istnym bibularzem, godzinami przesiaduje w czytelni.

(2.1) Mamy bibularze sprowadzane z Chin z rękojeścią z masy perłowej.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bibliofil, biblioman, mól książkowy, pożeracz książek

(2.1) pismosuszka, suszka

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) osoba

(2.1) przyrząd

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bibułkarstwo n, bibuła ż, bibułka ż

przym. bibulany, bibulasty, bibułkowy, bibułowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. bibuła + -arz

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: mól książkowy

(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: suszka

źródła: