bezczelność

bezczelność (język polski)

wymowa:

IPA: [bɛʃˈʧ̑ɛlnɔɕʨ̑], AS: [beščelność], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• udziąs. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) nieliczenie się z nikim i niczym, zbytnia pewność siebie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bezczelność	bezczelności
dopełniacz	bezczelności	bezczelności
celownik	bezczelności	bezczelnościom
biernik	bezczelność	bezczelności
narzędnik	bezczelnością	bezczelnościami
miejscownik	bezczelności	bezczelnościach
wołacz	bezczelności	bezczelności

przykłady:

(1.1) Zamiast porządnieć, wspinasz się na szczyt bezczelności.

(1.1) Nie oddałeś poprzedniego długu, a chcesz znów pożyczyć pieniądze? To bezczelność.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) impertynencja ż, granda ż, kpina ż, hucpa ż, tupet m, arogancja ż, zuchwałość ż

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. bezczelny

przysł. bezczelnie

rzecz. bezczelnik mos, bezczelnica ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) impudence, insolence
• esperanto: (1.1) impertinenteco, aroganteco, fiaŭdaco, insolenteco
• hiszpański: (1.1) descaro m, desfachatez ż, desvergüenza ż
• litewski: (1.1) įžūlumas m
• nowogrecki: (1.1) αναίδεια ż, αυθάδεια ż
• szwedzki: (1.1) näsvishet w, fräckhet w

źródła: