| Uwaga |
|---|
berliński
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
berliński (język polski)
- wymowa:
- IPA: [bɛrˈlʲĩj̃sʲci], AS: [berlʹĩĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk.
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) odnoszący się do miasta Berlin
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik berliński berlińska berlińskie berlińscy berlińskie dopełniacz berlińskiego berlińskiej berlińskiego berlińskich celownik berlińskiemu berlińskiej berlińskiemu berlińskim biernik berlińskiego berliński berlińską berlińskie berlińskich berlińskie narzędnik berlińskim berlińską berlińskim berlińskimi miejscownik berlińskim berlińskiej berlińskim berlińskich wołacz berliński berlińska berlińskie berlińscy berlińskie nie stopniuje się
- przykłady:
- (1.1) Dzisiaj w świecie pamięta się dobrze zburzenie muru berlińskiego, a niedostatecznie pamięta się zdarzenia w Polsce[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pietruszka berlińska
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) берлінскі
- białoruski (taraszkiewica): (1.1) бэрлінскі
- czeski: (1.1) berlínský
- duński: (1.1) berlinsk
- esperanto: (1.1) berlina
- francuski: (1.1) berlinois
- hiszpański: (1.1) berlinés
- kataloński: (1.1) berlinès
- niemiecki: (1.1) Berliner, berlinisch
- rosyjski: (1.1) берлинский
- słowacki: (1.1) berlínsky
- słoweński: (1.1) berlinski
- ukraiński: (1.1) берлінський
- włoski: (1.1) berlinese
- źródła:
- ↑ BZ, Tygodnik Podhalański, 1999, Narodowy Korpus Języka Polskiego.