berlińczyk

berlińczyk (język polski)

wymowa:

IPA: [bɛrˈlʲĩj̃n͇ʧ̑ɨk], AS: [berlʹĩĩ ̯ṇčyk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Berlina

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	berlińczyk	berlińczycy
dopełniacz	berlińczyka	berlińczyków
celownik	berlińczykowi	berlińczykom
biernik	berlińczyka	berlińczyków
narzędnik	berlińczykiem	berlińczykami
miejscownik	berlińczyku	berlińczykach
wołacz	berlińczyku	berlińczycy

przykłady:

(1.1) On jest berlińczykiem, ale teraz mieszka w Warszawie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) mieszkaniec

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Berlin m, berlina ż, berlinka ż, berlińskość ż

forma żeńska berlinka ż, berlinianka ż

przym. berliński

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą.

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) berlindar
• czeski: (1.1) Berlíňan m
• duński: (1.1) berliner w
• esperanto: (1.1) berlinano
• fiński: (1.1) berliiniläinen
• francuski: (1.1) Berlinois m
• gruziński: (1.1) ბერლინელი
• hiszpański: (1.1) berlinés m
• jidysz: (1.1) בערלינער m (berliner)
• kataloński: (1.1) berlinès m
• niemiecki: (1.1) Berliner m
• nowogrecki: (1.1) Βερολινέζος m
• rosyjski: (1.1) берлинец m
• słowacki: (1.1) Berlínčan m
• słoweński: (1.1) Berlinčan m
• turecki: (1.1) Berlinli
• ukraiński: (1.1) берлінець m
• węgierski: (1.1) berlini
• włoski: (1.1) berlinese m

źródła: