Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

banialuki

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

banialuki (język polski)

wymowa:
IPA[ˌbãɲaˈluci], AS[bãńaluḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) pot. zmyślone, nieprawdziwe opowieści
odmiana:
(1.1) blp,
przykłady:
(1.1) Co ty mi za banialuki opowiadasz?! Przecież oboje wiemy, że to nieprawda.
składnia:
kolokacje:
(1.1) pleść / prawić / opowiadać / wygadywać banialuki
synonimy:
(1.1) brednie, niedorzeczności, androny, trele-morele, farmazony, bzdury
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) od królewny Banialuki, bohaterki bajki Hieronima Morsztyna[1], a imię to z kolei od nazwy miasta położonego w Bośni i Hercegowinie Banja Luka[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło banialuki w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło banialuki w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.